JOUW VROUW, MIJN VROUW

Vanaf het eerste moment dat ik haar zag wist ik dat het moest gebeuren. Het was eigenlijk niet de vraag óf, maar meer van wanneer en waar.

Zij had een man en vijf kinderen en ik was al jaren met dezelfde vrouw en had twee pubers.

Zij kwamen achter de verhuiswagen aan op een mooie voorjaarsdag. Ik kon het allemaal goed gadeslaan want ik maaide het gazon. Dat was mijn zaterdagse klus, nadat ik met mijn jongste naar hockey was geweest.

Ze kwamen op drie huizen afstand naast ons wonen. Het huis waar ze introkken stond al geruime tijd te koop en dat was geen goed teken. In onze keurige wijk, met aardige vrijstaande huizen wordt alles goed bijgehouden en dan kun je zo’n leegstand pand niet hebben. Dat is slecht voor de naam van de wijk.

Alle buurtbewoners waren dan ook opgelucht dat het bord Te Koop verleden week werd weggehaald en dat het huis werd klaargemaakt voor bewoning.

Over mijn automatische grasmaaier heen kon ik de optocht zien.

Van de kinderen kreeg ik weinig anders mee dan dat ze niet erg op elkaar leken, híj zag eruit als een stevige man met een bierbuikje maar door haar was ik meteen gebiologeerd.

Ze was zo totaal anders dan elke vrouw die ik kende dat ik maar bleef kijken. Ze had iets uitdagends, met haar lange uitwaaierende rok en wilde haardos.

Toen ze me zag kijken zwaaide ze uitbundig en ik zwaaide ietwat onnozel terug. Ook de andere bewoners in de straat kwamen een voor een naar buiten om eens te zien wat er aan de hand was.

Ze kwam vrolijk hollend naar onze tuinen en riep: “volgende week zaterdag is er een house-warming-party. Jullie zijn allemaal uitgenodigd. Echt komen hoor!”.

Die hele week dacht ik aan de komende zaterdagavond. Mijn vrouw zou later komen want die had al een afspraak waar ze niet onderuit kon.

En toen ik die zaterdag aan de deur klopte, klopte mijn hart even luid als het metaal op het hout.

Het was een ontgoocheling toen híj opendeed.

“Hallo, kom erin, ik ben Evert. Man, dit moet wel een gezellige wijk zijn, er zijn al heel wat mensen binnen”. Ik dacht bij mijzelf dat dat niet zozeer aan het gezelligheidgehalte van mijn buren lag, als wel aan hun nieuwsgierigheid, maar dat zei ik natuurlijk niet.

Toen ik de huiskamer binnenkwam zag ik haar nergens. Een lichte teleurstelling maakte zich van mij meester. Misschien was zij helemaal niet de vrouw des huizes geweest maar gewoon iemand die had geholpen bij de verhuizing.

Het huis was schitterend ingericht. Evert leidde mij rond in de huiskamer met design- meubelen. Hij had de stereo-installatie waar ik al heel lang voor spaarde en hun keuken was totaal vernieuwd en met de laatste snufjes ingericht. Bij de openslaande deuren naar de tuin bleef hij staan en liet me de tekeningen zien van het zwembad dat er gebouwd ging worden. Hij gaf me een glas champagne uit een van de vele flessen die op het aanrecht stonden en liet me alleen om een andere gast te verwelkomen.

Ik stond wat rond te kijken en vroeg me af waar hij dit allemaal van betaalde. Hij had me verteld wat hij deed en ik kon me niet voorstellen dat die baan zoveel betaalde dat hij in deze luxe kon leven. Zijn vrouw werkte ook niet, had hij verteld tijdens de rondleiding want die had de handen vol aan de kinderen. Terwijl ik nog diep in gedachten aan mijn champagne stond te nippen, hoorde ik een stem achter mij. Ik draaide me om en mijn hart stond stil. Daar stond ze in een oogverblindende japon met een duizelingwekkend decolleté. We toosten en raakten in gesprek.

Ze heette Margot en ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Toen mijn vrouw arriveerde moest ik me geweld aandoen om niet naar mijn nieuwe buurvrouw  te blijven staren.

Voordat de avond voorbij was had ik een uitnodiging van Margot om eens wat te komen drinken. Ik bedacht ik dat maar op een tijdstip moest doen dat mijn vrouw en haar man naar hun werk waren en de kinderen naar school.

Twee dagen later al zat ik vroeg in de middag aan de witte wijn op haar schitterende terras.

Ik hoefde maar naar haar te kijken of het zweet brak me uit en dat was niet te wijten aan het weer.

We wisselden wat van gedachten en mijn hartspier pompte, zo te voelen, twee maal zo hard.

Ze strekte haar slanke bruingebrande benen uit en haar korte zonnejurkje gleed tien centimeter omhoog. Haar ogen keken me veelbelovend aan en haar vuurrode lippen krulden verleidelijk.

Het volgende moment dat ik me herinner was dat we op haar slaapkamer waren. We rukten elkaar als waanzinnigen de kleren van het lijf en lieten ons op een kingsize bed vallen. Alle remmen gingen los en het leek alsof we midden in een orkaan terecht gekomen waren. We dachten niet aan thuiskomende kinderen en de reële kans op een ontdekking.

In de maanden daarna volgden meer van deze ontmoetingen.

Ik zorgde er nu wel voor dat de kans op ontdekking nagenoeg nihil was. We spraken af in motels buiten het centrum, we herhaalden ons roekeloze gedrag van de eerste keer niet meer.

Het was vreemd Margot te zien buiten de setting van een motelkamer. We hadden verschillende keren bij elkaar thuis gegeten en dat was altijd heel gezellig voor Evert en mijn vrouw en ook Margot scheen zich prima te vermaken. Ik voelde me echter totaal niet op mijn gemak in die huiselijke sfeer.

Mijn vrouw dacht zelfs dat ik Evert en Margot niet mocht en drong daarom niet te veel aan op herhaling van deze avondjes.

Ik was behoorlijk van de kaart toen Evert een paar maanden later aankondigde dat ze gingen verhuizen. Ze konden een groter huis kopen voor een aantrekkelijke prijs en het was een aanbieding die ze niet gauw weer zouden krijgen. Het was wel wat ver weg en ook wel wat snel, maar nou ja…. Ik begreep dat mijn heerlijke middagjes met Margot binnenkort verleden tijd zouden zijn.

Toen de verhuiswagen opnieuw in onze straat verscheen voelde ik een mengeling van spijt en opluchting. Ik was opgelucht dat de beslissing mij uit handen was genomen. Het was heerlijk geweest zolang het duurde en niemand had gelukkig wat gemerkt. Maar stel je voor dat het mijn leven overhoop had gehaald; ik moest er niet aan denken! Ik haalde dan ook diep adem en begon met frisse moed het gazon te maaien.

De deurbel ging.

Ik hoorde mijn vrouw de deur openen en met iemand praten. Het was een jaar later en nog regelmatig dacht ik met plezier aan mijn avontuurtjes met Margot.

Toen ik naar de deur liep om te zien wie er was had ik aanvankelijk ook niets in de gaten. Pas nadat ik Evert herkende ontwaarde ik achter hem Margot en zes kinderen. De kleinste zat in een reisstoeltje dat Evert vasthield.

Ze waren in de buurt en kwamen even aan. Toen ze achter de koffie zaten en de kinderen uitgezwermd waren in de straat, vertelden ze over het dorp waar ze nu woonden. Het was er erg gezellig en ze waren ook nu weer bevriend geraakt met hun buren.

Toen mijn vrouw Evert de verbouwde badkamer liet zien kwam Margot de keuken in waar ik bezig was het diner voor te bereiden. Ze kwam dicht tegen me aan staan en ik ging snel een pas achteruit. Om maar wat te zeggen begon ik over hun baby. Ik zei dat ik niet wist dat ze nog meer kinderen gepland hadden. Ze vertelde met haar ogen indringend in de mijne dat ze het ook niet echt zo gepland had. Maar sommige dingen gebeurden nou eenmaal, nietwaar? Haar blik vertelde me wat ik eigenlijk al wist toen ik het babystoeltje in Everts handen gezien had.

Evert en mijn vrouw kwamen de trap af en Margot streek met haar hand nog snel even langs mijn arm.

Ze bleven eten en gingen pas laat in de avond weg.

Terwijl we ze uitzwaaiden draaiden mijn hersens op volle toeren. De vele malen dat ze verhuisd waren. Al die kinderen die niet op elkaar leken en het kleine jongetje in de draagstoel die trekken had die me aan mijn eigen zoons deden denken. De ruime financiële positie waarin het gezin leek te verkeren. Er begon iets in mij te dagen en ik was dan ook niet echt verrast toen ik later een briefje in mijn jaszak vond van Margot met haar bankrekeningnummer erop.

Ik besefte dat ik mijn stereo-installatie voorlopig wel kon vergeten en hoopte dat ons spaarsaldo toereikend zou zijn!